تاریخچه حجاب و عفاف در ادیان و اقوام گذشته

بنابر گواهی متون تاریخی، در اکثر قریب به اتفاق ملت ها و آیین های جهان، حجاب در بین زنان معمول بوده است؛ هر چند در طول تاریخ، فراز و نشیب های زیادی را طی کرده و گاهی با اعمال سلیقه حاکمان، تشدید یا تخفیف یافته است، ولی هیچگاه بطور کامل از بین نرفته است. مورّخان به ندرت از اقوام بدوی که زنانشان دارای پوشش مناسب نبوده ویا به صورت برهنه در اجتماع ظاهر می شدند، یاد می کنند.

دانشمندان، تاریخ حجاب و پوشش زن را به دوران ما قبل تاریخ و عصر حجر نسبت می دهند. کتاب «زن در آینه تاریخ» پس از طرح مفصل علل و عوامل تاریخی حجاب، می نویسد: با توجه به علل ذکر شده و بررسی آثار و نقوش به دست آمده، پیدایش حجاب به دوران پیش از مذاهب مربوط می شود؛ و به این دلایل، عقیده عده ای که می گویند «مذهب» موجد حجاب می باشد، صحت ندارد، ولی باید پذیرفت که در دگرگونی و تکمیل آن بسیار موءثر بوده است.1

1. پوشش زن در یونان و روم باستان

دایره المعارف لاروس درباره پوشش زنان یونان باستان می گوید: زنان یونانی در دوره های گذشته، صورت و اندامشان را تا روی پا می پوشاندند. این پوشش که شفاف و بسیار زیبا بود، در جزایر کورس و اِمِرجوس و دیگر جزایر ساخته می شد. زنان فنیقی نیز دارای پوششی قرمز بودند. سخن درباره حجاب، در لابلای کلمات قدیمی ترین موءلفین یونانی نیز به چشم می خورد؛ حتی «بنیلوب» (همسر پادشاه «عولیس» فرمانروای ایتاک) نیز با حجاب بوده است. زنان شهر «ثیب» دارای حجاب خاصی بوده اند، بدین صورت که حتی صورتشان را نیز با پارچه می پوشاندند. این پارچه دارای دو منفذ بود که جلوی چشمان قرار می گرفت تا بتوانند ببینند. در «اسپارته» دختران تا موقع ازدواج آزاد بودند، ولی بعد از ازدواج خود را از چشم مردان می پوشاندند. نقش هایی که بر جای مانده، حکایت می کند که زنان سر را می پوشانده، ولی صورت هایشان باز بوده است، و وقتی به بازار می رفتند، بر آنان واجب بوده است که صورت هایشان را بپوشانند؛ خواه باکره و خواه دارای همسر باشند. حجاب در بین زنان سیبری و ساکنان آسیای صغیر و زنان شهر ماد (و فارس و عرب) نیز وجود داشته است. زنان رومانی از حجاب شدیدتری برخوردار بوده اند، به طوری که وقتی از خانه خارج می شدند، با چادری بلند تمام بدن را تا روی پاها می پوشاندند و چیزی از برآمدگی های بدن مشخص نمی شد.2

یکی از تاریخ نویسان غربی نیز شواهد زیادی دال بر وجود حجاب در بین زنان یونان و روم باستان آورده است. او درباره «الهه عفت» که یکی از خدایان یونان باستان است، می گوید: «آرتمیس»، الهه عفت است و عالی ترین نمونه (و الگو برای) دختران جوان به شمار می آید. دارای بدنی نیرومند و ورزیده و چابک و به زیور عفّت و تقوا آراسته است.»3

همچنین درباره مردم یکی از قبائلی که نهصد سال قبل از میلاد زندگی می کرده اند، آمده است : «بالاتر از ارمینان و در کنار دریای سیاه، «سکّاها» بیابانگردی می کردند. آنها مردم وحشی و درشت اندام قبائل جنگی نیمه مغول و نیمه اروپایی بسیار نیرومندی بودند که در ارابه به سرمی بردند و زنان خود را سخت در پرده نگاه می داشتند.»4

این مورّخ در جای دیگر می گوید: «زنان فقط در صورتی می توانند خویشان و دوستان خود را ملاقات کنند و در جشن های مذهبی و تماشاخانه ها حضور یابند که کاملاً در حجاب باشند. 5

همچنین از قول یکی از فلاسفه یونان باستان، درباره شدت پوشش زن، نقل می کند: نام یک زن پاک دامن را نیز چون شخص او باید در خانه پنهان داشت.6

2. پوشش زن در ایران باستان

در مورد پوشش زنان ایران باستان، مطالب زیادی در تاریخ وجود دارد. ویل دورانت درباره پوشش زنان ایران باستان و اینکه حجاب بسیار سختی در بین آنان رایج بوده است، می گوید: «زنان طبقات بالای اجتماع جرأت آن را نداشتند که جز در تخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند. هرگز به آنان اجازه داده نمی شد که آشکارا با مردان آمیزش (اختلاط) کنند. زنان شوهر دار حق نداشتند هیچ مردی را، ولو پدر یا برادرشان باشد، ببینند. در نقش هایی که در ایران باستان بر جای مانده، هیچ صورت زن دیده نمی شود و نامی از ایشان به نظر نمی رسد.»7

از دائره المعارف لاروس نیز به دست می آید که حجاب در بین مادها و پارس ها وجود داشته است.8 همچنین در تفسیر اثنی عشری9 آمده است: «تاریخ نشان می دهد که حجاب در فرس قدیم وجود داشته است». در کیش «مازدیسنی» نامه شت مهاباد، آیه 90 گوید: زن خواهید و جفت گیرید و هم خوابه دیگری را نبینید و بر او منگرید و با او میامیزید.»

نصوصی که بیانگر حجاب زنان ایران باستان است، نشان می دهد که زنان در دوره های مختلفی چون دوره مادها، پارسی ها (هخامنشیان)، اشکانیان و سامانیان دارای حجاب و پوشش بوده اند، که به چند نمونه آن اشاره می شود:

دوره مادها

در کتاب «پوشاک باستانی ایرانیان» آمده: «اصلی که باید در نظر داشت، این است که طبق نقوش برجسته و مجسمه های ما قبل میلاد، پوشاک زنان آن دوره (مادها) از لحاظ شکل (با کمی تفاوت) با پوشاک مردان یکسان است.»10

وی در ادامه برای توضیح نقوش بر جای مانده می نویسد: «مرد و زن به واسطه اختلافی که میان پوشش سرشان وجود دارد، از هم تمیز داده می شوند. به نظر می رسد که زنان پوششی نیز روی سر خود گذارده اند و از زیر آن گیسوهای بلندشان نمایان است.»11

دوره پارسی ها (هخامنشیان)

پارسی ها به وسیله کوروش، دولت ماد را از میان برداشته و سلسله هخامنشی را تأسیس کردند. آنها از نظر لباس همانند مادها بودند. در مورد پوشاک خاص زنان این دوره آمده است: «از روی برخی نقوش مانده از آن زمان، به زنان بومی برمی خوریم که پوششی جالب دارند. پیراهن آنان پوششی ساده و بلند یا دارای راسته چین و آستین کوتاه است. به زنان دیگر آن دوره نیز برمی خوریم که از پهلو به اسب سوارند. اینان چادری مستطیل بر روی همه لباس خود افکنده و در زیر آن، یک پیراهن با دامن بلند و در زیر آن نیز، پیراهن بلند دیگری تا به مچ پا نمایان است.»12

دوره اشکانیان

در این دوره نیز همانند گذشته، حجاب زنان ایرانی کامل بوده است. در این باره چنین می خوانیم: «لباس زنان اشکانی پیراهنی بلند تا روی زمین، گشاد، پرچین، آستین دار و یقه راست بوده است. پیراهن دیگری داشته اند که روی اولی می پوشیدند و قد این یکی نسبت به اولی کوتاه و ضمناً یقه باز بوده است. روی این دو پیراهن چادری سرمی کردند.»13

در جای دیگر آمده است: «چادر زنان اشکانی به رنگ های شاد و ارغوانی و یا سفید بوده است. گوشه چادر در زیر یک تخته فلزی بیضی منقوش یا دکمه که به وسیله زنجیری به گردن افکنده شده، بند است. این چادر به نحوی روی سر می افتاده که عمامه (نوعی کلاه زنانه) را در قسمت عقب و پهلوها می پوشانیده است.»14

در کتاب «پارتیان» نیز آمده است: «زنان عهد اشکانی قبایی تا زانو بر تن می کردند، با شنلی که بر سر افکنده می شد و نیز نقابی داشتند که معمولاً به پس سر می آویختند.»

دوره ساسانیان

در این دوره اردشیر پسر بابک با استفاده از ضعف اشکانیان، سلسله ساسانیان را بنیان نهاد و دین زرتشت را دین رسمی کشور قرار داد. اوستا را ترجمه و آتشکده های ویران را بازسازی نمود. زنان در این دوره که احکام دینی زرتشتیان در کشور اعمال می شده است، همچنان دارای حجاب کامل بودند. در مورد پوشاک زنان چنین آمده است: «چادر که از دوره های پیش مورد استفاده بانوان ایران بوده است، در این دوره نیز به صورت مختلف مورد استعمال داشته است.»15

حجاب زنان در این دوره چنان اهمیتی داشت که «حتی لباس هنرپیشگان زن، مانند لباس های بلند سایر بانوان، تا پشت پا کشیده شده است.»16

برای اثبات توجه زنان در این دوره به حجاب، کافی است این نقل تاریخی را از منابع اسلامی مرور کنیم: هنگامی که سه تن از دختران کسری، پادشاه ساسانی، را با ثروت فراوانی از اموال، برای عمر آوردند، شاهزادگان ایرانی را در برابر عمر در حالی که با پوشش و نقاب، خود را پوشانده بودند، ایستاندند، خلیفه دستور داد، با آوازی بلند بر آنان فریاد کشند که: پوشش از چهره برگیرید تا مسلمانان آنها را ببینند و خریداران پول بیشتری به پای آنها بریزند. دوشیزگان ایرانی از برهنه کردن صورت خودداری کردند و مشت بر سینه نماینده عمر زدند و آنان را از خود دور ساختند. خلیفه خشمناک شد و خواست با تازیانه آنان را بیازارد، در حالیکه شاهزادگان ایرانی می گریستند. حضرت علی(علیه السلام) به عمر فرمودند: در رفتارت مدارا کن؛ از پیغمبر خدا(صلی الله علیه وآله) شنیدم که می فرمود : «بزرگ و شریف هر قومی را که خوار و فقیر شده، گرامی بدارید». عمر پس از شنیدن فرمایش حضرت علی (علیه السلام) آتش خشمش فرو نشست. سپس حضرت اضافه کرد: «با دختران ملوک نباید معامله دختران بازاری (کنیزان) کرد.»17

3. پوشش زن در ادیان بزرگ الهی

حجاب در شریعت حضرت ابراهیم(علیه السلام)

در آئین مقدس حضرت ابراهیم (علیه السلام) مسأله پوشش زنان، حائز اهمیت بوده است. در کتاب تورات چنین می خوانیم: «"رفقه" چشمان خود را بلند کرده و اسحاق را دید و از شتر خود فرود آمد، زیرا از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید؟ خادم گفت: آقای من است. پس برقع خود راگرفته، خود را پوشانید.»18

از این بیان روشن می شود که پوشش زن در مقابل نامحرم در شریعت حضرت ابراهیم (علیه السلام) وجود داشته است؛ زیرا «رفقه» در مقابل اسحاق که به او نامحرم بود، از شتر پیاده شد و خود را پوشاند تا چشم اسحاق به او نیفتد.

حجاب در آیین یهود

در اصول اخلاقی «تلمود» که یکی از کتاب های مهم دینی و در حقیقت فقه مدون و آیین نامه زندگی یهودیان است، آمده: «اگر زنی به نقض قانون یهود می پرداخت، چنانچه مثلاً بی آنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم می رفت و یا در شارع عام نخ می رشت یا با هر سنخی از مردان درد دل می کرد یا صدایش آنقدر بلند بود که چون در خانه اش تکلّم می نمود، همسایگانش می توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.»19

پوشش در مقابل نامحرم

در سفر پیدایش چنین می خوانیم:
( و رفقه چشمان خود را بلند کرد و اسحاق را دید و از شتر خود فرود آمده زیرا که از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید و خادم گفت: آقای من است، پس برقع خود را گرفته خود را پوشانید.
به گفته مرجع فقهی یهودیان ایران، خاخام اوریل داوودی، منشأ وجوب حجاب در شریعت یهود مستند به همین فقره است.
همچنین در تلمود، مجازات سنگین طلاق بدون پرداخت مهریه برای متخلفین از قانون حجاب، پیش بینی گردیده است. ویل دورانت مورخ مشهور می نویسد : اگر زنی به نقص قانون یهود می پرداخت، مثلاً بی آنکه سر را پوشانده باشد به میان مردم می رفت، یا با هر سنخی از مردان درددل می کرد یا صدایش آنقدر بلند بودکه چون در خانه اش تکلم می کرد، همسایگانش می شنیدند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهر، زن را طلاق دهد. 
در مورد نهی از آرایش در برابر نامحرم نیز در تورات، کتاب اشعیای نبی آمده: خداوند می گوید از این جهت که دختران صهیون از خلخال، پیشانی بند، هلال، گوشواره، دستبند و زنجیر و عطردان و انگشتر و حلقه بینی در برابر مردان استفاده می کنند، عذاب بر قوم صهیون نازل خواهد شد.

اهمیت نگاه

در کتاب یشوع بن یسیرا در مورد ممنوعیت نگاه به نامحرم چنین آمده است:
به دختر جوان خیره مشو، نگاه خویش از زیبا بگردان و به زیبا روی بیگانه خیره مشو، چه بسیار کسان که زیبایی زن به گمراهی شان کشانده است و عشق چون آتش آنها را برافروخته گشته است.
و همچنین خطاب به زنان گفته شده: فرمان یهوه به زن شوهردار چنین بود:چشمت باید به شوهرت باشد و او بر تو حکومت خواهد کرد. 

- نفی تشابه پوشش زن ومرد

در سفر تثنیه آمده: متاع مرد بر زن نباشد و مرد لباس زن نپوشد. زیرا که مکروه یهوه خدای توست.

_نهی از لمس و تماس

در تورات در کتاب روت آمده: و بوغر به روت گفت: ای دختر مگر نمی شنوی؟به هیچ کشتزار دیگر برای خوشه چینی مرو و این جا هم مگذر، بلکه با کنیزان من در اینجا باش و چشمانت به زمین که می دروند نگران باشد و در عقب ایشان برو، آیا جوانان را حکم نکردم ترا لمس نکنند و اکر تشنه باشی نزد ظروف ایشان برو و از آنچه جوانان می کشند، بنوش.

حد و کیفیت پوشش زنان یهود

در تورات از چادر و برقع و روبنده ای که زنان با آن سر و صورت و اندام خویش را می پوشانند، به طور صریح نام برده شده است، که نشانگر کیفیت پوشش زنان یهود در آن عصر است. برای نمونه در کتاب روت می خوانیم:
بوعز گفت: زنهار کسی بفهمد که این زن به خرمن آمده است و گفت چادری که به تو است بیاور و بگیر. پس آنرا بگرفت و او شش کیل جو پیموده بر وی گذارده و به شهر رفت.
یا در مورد عروس یهودا می خوانیم:
پس رخت بیوگی را از خویشتن بیرون کرده، برقعی به رو کشیده و خود را در چادری پوشید و به دروازه عنایم در راه تمنه رفت.
همچنین در کتاب غزلهای سلیمان چنین آمده است:
اینک تو زیبا هستی ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی و چشمانت از پشت برقع، مثل چشمان کبوتر است.
این ادبیات، استفاده زنان یهود از برقع در آن دوران را، نشان می دهد.

در متن تلمود آمده است که در کتاب مقدس فقط پوشش سر واجب شده و کیفیت آن معلوم نگردیده است. اما سیره عملی یهود طور دیگری بوده است و حتی حجاب وجه و کفین را نیز، بر خلاف اسلام در بر می گرفته است. در بخش ناشیم از کتاب مشینه آمده است: مرد لازم است لباسی برای پوشش سر و پیشانی و حتی چشم زن تهیه کند. دکتر مناخیم بریر، پروفسور ادبیات در دانشگاه یشیوا، در کتاب " زنان یهودی در ادبیات ربانی " می نویسد: همواره این سنت برای زنان یهودی وجود داشته است که با پوشش سر – با هر چیزی – از منزل بیرون بروند و در مجامع عمومی ظاهر بشوند. حتی این که همه صورت را بپوشانند و تنها یک چشم را آزاد بگذارند.
یسرائیل لوگاسی در کتاب خود می نویسد: پوشش زنان قبل و بعد از ازدواج با هم تفاوت دارد دختر یهود قبل از ازدواج، باید از پوشش ساده لباس که دامن آن حدود 10 سانتی متر زیر زانو و استین آن تا آرنج است، استفاده کند. موی سر در صورتی که مزین نباشد، لازم نیست پوشیده شود و اگر بلندی موها به شانه برسد، باید بسته شود. البته طبق تعالیم دینی یهود، دختر باید حوالی بلوغ ازدواج کند و پس از آن رعایت حجاب بر او واجب می شود و لباسش باید به گونه ای باشد که گشادی آن برجستگی های بدن را بپوشاند و آستین لباس تا مچ دست باشد. تمامی گردن از دو طرف تا شیب کتف از پشت و جلو باید پوشانده شود. حتی پاها باید پوشیده بماند و از پشت جوراب نباید پا دیده شود و جوراب های عکسدار با رنگ های تند ممنوع است. تمام موی سر باید پوشیده بماند و آرایشی که موجب جلب توجه دیگران شود، گناه بزرگی است
پس با توجه به آنچه گذشت می توان گفت حجاب در یهود از سه بخش تشکیل شده است:
الف) حجاب پوششی: در کتب مقدس یهود به استفاده از چادر و برقع اشاره شده است و سیره زنان یهود، وجوب این امر را به خوبی نشان می دهد.
ب) حجاب رفتاری: استفاده از لوازم زینتی و آرایشی در برابر مردان و همچنین اختلاط با نامحرمان، تقبیح شده است.
ج) حجاب گفتاری: صحبت و معاشرت با مردان نکوهش شده است و مرد می تواند به خاطرعدم رعایت آن همسرش را طلاق دهد.

حجاب در آیین مسحیت

در کتاب انجیل آمده است: پولس در رساله خود به قدنتیان تصریح می کند:

«اما می خواهم شما بدانید که سر هر مرد، مسیح است و سر زن، مرد و سر مسیح، خدا. هر مردی که سرپوشیده دعا یا نبوت کند سر خود را رسوا می نماید. اما هر زنی که سربرهنه دعا کند، سر خود را رسوا می سازد؛ زیرا این چنان است که تراشیده شود. زیرا اگر زن نمی پوشد، موی را نیز ببرد و اگر زن را موی بریدن یا تراشیدن قبیح است، باید بپوشد؛ زیرا که مرد را نباید سر خود را بپوشد چون که او صورت و جلال خداست، اما زن جلال مرد است؛ زیرا که مرد از زن نیست، بلکه زن از مرد است و نیز مرد به جهت زن آفریده نشده، بلکه زن برای مرد. از این جهت زن می باید عزتی بر سر داشته باشد، به سبب فرشتگان... در دل خود انصاف دهید آیا شایسته است که زن ناپوشیده نزد خدا دعا کند.»20 پس در جایی که برای دعا باید سر زن پوشیده باشد، به هنگام روبه رو شدن با نامحرم پوشش سر لازم تر خواهد بود.

و نیز در انجیل، در رساله پولس، به تیموتاوءس می گوید: «و همچنین زنان خود را بیارایند به لباس حیا و پرهیز، نه به زلف ها و طلا و مروارید و رخت گران بها، بلکه چنان که زنانی را می شاید که دعوای دینداری می کنند به اعمال صالحه.» 21

_ لزوم پوشش موی سر به ویژه در مراسم عبادی

در رساله اول پولس می خوانیم:
اما هر زنی که سر برهنه دعا یا نبوت کند، سر خود را رسوا می سازد. زیرا این چنین است که تراشیده شود. زیرا اگر زن نمی پوشد، موی را نیز ببرد. و اگر زن را موی بریدن یا تراشیدن قبیح است، باید بپوشد. 

_منع استفاده از آرایش ظاهری

و باز در رساله پولس چنین آمده است:
و همچنین زنان، خویشتن را بیارایند به لباس مزین به حیا و پرهیز، نه به زلفها و طلا و مرواید و رخت گرانبها، بلکه چنانکه زنانی را می شاید که دعوی دینداری کنند به اعمال صالحه. 
در رساله پطرس رسول نیز می خوانیم:
همچنین ای زنان، شوهران خود را اطاعت نمایید تا اگر بعضی نیز مطیع کلام نشوند سیرت زنان، ایشان را بدون کلام دریابد. چون که سیرت ظاهر و خداترس شما را بیند. و شما را زینت ظاهری نباشد از بافتن موی و متحلی شدن به طلا و پوشیدن لباس (فاخر). بلکه انسانیت باطنی و قلبی در لباس غیر فاسد و روح حلیم و آرام است و نزد خدا گران بهاست.

_ نهی از نگاه ناپاک

در انجیل متی آمده است:
شنیده اید که به اولین گفته شده است زنا مکن. لیکن من به شما می گویم : هر کس به زنی نظر شهوت اندازد همان دم در دل با او زنا کرده است. پس اگر چشم راستت تو را بلغزاند، قلعش کن و از خود دور انداز. زیرا تو را بهتر آن است که عضوی از اعضایت تباه گردد تا آنکه تمام بدنت در جهنم افکنده شود.
در انجیل برنابا نیز نگاه به نامحرم گناهی شمرده شده است که یاد آن موجب شرم است:
پس حالا آن کسی که به زنان نظر (حرام) می کند و فراموش می کند خدایی را که زن را برای خیر انسان آفریده است و او را دوست داشته و خواستار او شده اوست. و این شهوت او به جایی رسیده است که دوست می دارد با او هر چیزی را که شبیه است به آن چیز محبوب، پس ناشی می شود از آن گناهی که از یاد نمودن آن، شرم می آید. پس چون انسان به چشمهای خود لجام می نهد، آقای حس می شود. که نمی خواهد آنچه را اقدام بر آن ندارد، و این چنین جسد زیر فرمان روح می آید. پس چنانکه کشتی بدون باد حرکت نمی کند، جسم هم نمی تواند بدون حس، گناه کند.
و اینچنین حضرت مسیح را می بینیم که همانند انبیای دیگر، چگونه و با چه شدتی از نگاه های لغزش اور نهی می کند. آیا امکان دارد چنین حکمی (حرمت نظر) با تسامح در پوشش زنان، بلکه با بی بندو باری آنان همانند امروز تطبیق داده شود؟اگر چنین باشد و عدم پوشش و خود آرایی جایز باشد، پس چگونه ممکن است مردان چشم خود را بپوشند، مگر آنکه همیشه در خانه خود باقی بمانند.

سیره عملی زنان مسیحی

سیره عملی زنان مؤمنه مسیحی نشانگر رعایت حجاب و پوشش کامل بدن می باشد و در تصاویری که از پوشاک مسیحیان و مردم اروپا در زمان های گذشته موجود می باشد، زنان دارای لباسی بلند بوده اند و سر را نیز به خوبی می پوشاندند.  مطالعه نوع پوشش اقلیت ارامنه که امروزه در برخی از نقاط ایران سکونت دارند نیز نشان می دهدحجاب در بین آنان به طور کامل رواج داشته است و غیر از آن متصور نمی شده است. " مادام دیالافوا " که حدود 80 سال پیش به ایران آمده بود در سفرنامه خود لباس زنان ارمنی ایران را لباسی کاملاً پوشیده و به همراه روبنده توصیف کرده است. همچنین " هانری رنه " مستشرق آلمانی درباره ی پوشاک زنان ارامنه ایران می نویسد:(زنان ارمنی از چادری سفید استفاده می کنند و حتی در مواقع لازم گوشه ای از چارقد خود را به صورت پوششی برای دهان و بینی در می آورند.  بنابراین می توان گفت استفاده از حجاب در بیرون از خانه و هنگام عبادت جز ارکان اخلاق عیسوی محسوب می شده و این امر بر طبق متون معتبر تاریخی و سیره عملی زنان مسیحی کاملاً مشهود می باشد.

حجاب در آیین زرتشت

در مورد پیامبر بودن " اشوزرتشت " در میان اندیشمندان مسلمان اختلاف نظر وجود دارد. برخی او را یک مصلح اجتماعی و عده ای با استناد به برخی از روایات پیامبر الهی می دانند.  با این حال تردیدی نیست که زرتشت در سده ششم قبل از میلاد می زیسته و با کورش کبیر هخامنشی و داریوش کبیر، همزمان بوده است. در کتاب مقدس زرتشتیان و اولین آیات کتاب " وندیداد "  تصریح شده است که زادگاه و محل بعثت زرتشت، کشور بزرگ ایران بوده است. مطالعه ی فرهنگ پوشاک مردم ایران در طول تاریخ نشان می دهد که زنان در آن زمان دارای پوششی کامل بوده اند. این پوشش شامل پیراهنی بلند، گشاد و پرچین بوده که تا روی زمین کشیده می شده است. همچنین پیراهن دیگری که قد کوتاه تری داشت، روی آن پیراهن بر تن می کردند. روی سر نیز شنلی مستطیلی می انداختند. بنابراین از آنجا که مرکز بعثت اشوزرتشت ایران بوده و ایشان در زمینه اصل حجاب وپوشش در زنان کمبودی نمی دیدند، با تأیید حدود و کیفیت حجاب رایج آن دوران، کوشید با پندهای خود ریشه های درونی حجاب را تعمیق و مستحکم کند و عامل درون را ضامن اجرا و پشتوانه ی استمرار و استواری حجاب قرار دهد. لذا در آیین زرتشت لباسی با کیفیت خاص برای حجاب زنان واجب نشده است و همان لباس پوشیده آن دوران مورد تقریر قرار گرفته است.

پوشش در هنگام عبادت

اما با این حال در کتب مقدس زرتشتیان اشاراتی به حجاب و عفاف شده است و تأکید شده که بر هر مرد و زن واجب است هنگام مراسم عبادی سر خود را بپوشاند. در" خرده اوستا "  به طور صریح چنین آمده: " همگان نامی ز توبر گوییم و همگان سر خود می پوشیم و آن گاه به درگاه دادار اهورا مزدا نماز می کنیم.

نهی از نگاه ناپاک

بر اساس آموزه های دینی یک زرتشتی مؤمن باید از نگاه ناپاک به زنان دوری جوید حتی از به کارگیری چنین مردانی خودداری کند. در اندرز " آذرباد ماراسپند " موبد موبدان آمده است:
" مرد بد چشم را به معاونت خود قبول نکن. "

سیره زنان زرتشتی

با استفاده از کتب مقدس زرتشتیان و نگاهی به تصاویر به دست آمده از آن دوران، می توان گفت که زرتشتیان در طول تاریخ پوشش کاملی داشته اند و زنان از لباس بلند، شلوار و چارقدی که سر را می پوشانده است، استفاده می کرده اند. گاهی نیز به جای چارقد کلاهی به نام لچک بر سر می گذاردند که تا چند سال پیش در برخی از روستاهای شهرهای ایران مرسوم بوده است.

آیین سدره و کشتی

همچنین برابر با یک روش کهن و پذیرفته شده باستانی، همه جوانان دختر و پسر باید طبق آیین سدره پوشی لباس خاصی به نام " سدره و کشتی" را بپوشند تا زرتشتی شناخته شوند. این آیین باید در هنگامی که جوان به سن بلوغ رسید و توانایی شناخت خوب و بد را پیدا کرد، انجام گردد. امروزه در ایران کودکان را بین 7 تا 11 سالگی سدره پوش می کنند.
در انتها می توان گفت که در دین زرتشت لباس و پوشیدگی جزئی از آیین و فرهنگ محسوب می گردد و پوشیدگی امری بدیهی به شمار می رود. تا جاییکه آیین زرتشتی شدن و مکلف شدن یک کودک با تغییر لباس وی به یک لباس پوشیده، آغاز می گردد.

نتیجه گیری

از بررسی مسئله حجاب در ادیان الهی مرسوم در جهان امروز، به نتایجی دست می یابیم که بخشی از آن وجه مشترک ادیان و برخی موارد افتراق آنها است که به شرح زیر می باشد:

جهات اشتراک:
• نصوص دینی ادیان الهی تمایل به پوشیدگی را امری درونی می دانند.
• خویشتن داری و عفاف در ادیان الهی فضیلت اخلاقی است، از این رو راه کارهایی از قبیل پاکی نگاه و حفظ حریم روابط زن و مرد برای گسترش فرهنگ عفاف مطرح شده است.
• پرهیز از خودآرایی و خود نمایی مورد توصیه آدیان اسمانی است.

وجوه افتراق:
• گاه در عهدین با نگرشی افراطی روبه رو می شویم که گویای مواضع سخت گیرانه آنان در مورد پوشش است و تأکید بر برقع ( روبند ) یکی از این احکام است در حالیکه پوشش صورت طبق نظر اکثر علمای اسلامی، ضرورت ندارد.
• در فرهنگ یهود و مسیحیت عفاف ملازم خانه نشینی و عزلت گزینی زنان است. به طور مثال در رساله اول پولس رسول به قرنتیان آمده است: و زنان شما در کلیسا ها خاموش باشند زیرا که ایشان را حرف زدن جایز نیست، بلکه اطاعت نمودن چنانکه تورات نیز می گوید، اما اگر می خواهند چیزی بیاموزند در خانه از شوهران خود بپرسند چون زنان را در کلیسا حرف زدن قبیح است.  اما در فرهنگ اسلامی حضور مؤثر و فعال زن در عرصه ی اجتماعی، بخشی از فلسفه وجودی حکم پوشش است. چنانچه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با پوشش کامل در مسجد خطبه خواندند و از حق مسلّمشان در فدک، دفاع کردند.
• طرح مسأله ی پوشش در آیین یهود و مسیحیت با ابهام و کلی گویی همراه است و راه روشنی به روی پیروان خود نمی گشاید، در صورتی که اسلام با بیانی روشن خط مشی مسلمانان در این عرصه را تبیین کرده است.

 

منابع و مآخذ
- قرآن کریم ترجمه حسین انصاریان
- عهد قدیم و عهد جدید ترجمه فاضل خان همدانی، انتشارات اساطیر، تهران، 1380
- اوستا، فروهر، ترجمه هاشم رضی، قم، 1374
- اصول کافی، کلینی، ترجمه سید جواد مصطفوی، انتشارات علمیه اسلامیه، تهران، بی تا
- العین، فراهیدی، دارالهجره، قم، 1405ق
- اقرب الموارد، سعید شرتونی، انتشارات اسوه، 1385
- التحقیق فی کلمات القرآن، حسن مصطفوی، ترجمه و تشر کتاب، تهران، 1360
- بت یعقوو، یسرائیل یعقوو و لوگاسی، هاراو، اورشلیم، 1980م
- پوشاک زنان ایران، جلیل ضیاپور، انتشارات وزارت فرهنگ و هنر، تهران، 1347
- تاریخ تمدن، ویل دورانت، ترجمه امیرحسین آریانپور، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران، 1380
- حجاب در ادیان الهی، علی محمدی اشنانی، نشر یاقوت، قم، 1378
- حجاب در ادیان الهی، عباس حمزه ای، قم، 1385
- حریم ریحانه، کتابچه پوشش و عفاف، جمعی از نویسندگان، 1386
- دیدی نو از دینی کهن، فرهنگ مهر، انتشارات آگاه، 1388
- سفرنامه دیالافوا، مترجم همایون فره وشی، دنیای کتاب، 1390
- سفرنامه از خراسان تا بختیاری، هانری رنه، مترجم محمد علی فره وشی، امیرکبیر، تهران، 1335
- سنن ابی داوود، ابوداوود سلیمان بن اشعث، بیروت، دار احیا التراث العربی، 1379
- فتیاتنا، شیخ محمد صادقی، دارالمهاجر، بیروت، بی تا
- لسان العرب، ابن منظور، دار احیا تراث العربی، بیروت، 1408ق
- مجمع البحرین، فخرالدین طریحی، مکتب الرضویه، تهران، 1395ق
- مسئله حجاب، مرتضی مطهری، صدرا، تهران، 1376
- مقایسه قصص در قرآن و عهدین، عباس اشرفی، امیر کبیر، تهران، 1385
- وسائل الشیعه، حر عاملی، مؤسسه آل بیت (علیهم السلام) لاحیاء تراث، قم
- مقاله پوشش در قرآن کریم و فلسفه آن، دکتر مریم عبدالباقی
- مقاله حجاب در قرآن و عهدین، کلثوم امیری
- مقاله حجاب و پوشش در ادیان زرتشت، یهود و مسیحیت، مهناز علیمردی، مجله معرفت ادیان، سال اول، شماره 3، تابستان 1389

 

پی نوشت ها:

1ـ علی اکبر علویقی، زن در آیینه تاریخ؛ اگر منظور نویسنده این است که حجاب یک امر فطری است و بر اثر یک رسم اکتسابی به وجود نیامده، ما هم قبول داریم، ولی نمی توان پذیرفت دین موجد حجاب نبوده است؛ زیرا اولاً دوران پیش از مذاهب، پیش فرض باطلی است. چون بنا بر آموزه های دینی، اولین انسان خود پیامبر و دارای مذهب بوده است، ثانیاً اگر حجاب را جزئی از تعلیمات مذهب بدانیم، به فطری بودن آن نقصی وارد نکرده ایم، زیرا تعالیم دین با فطرت انسان هماهنگی کامل دارد، چنانچه آیه 30 سوره روم بدان اشاره دارد.

2ـ به نقل از دایرة المعارف القرن العشرین، 1923.

3ـ ویل دورانت، تاریخ تمدن، ص 520.

4ـ همان، ص 336.

5ـ همان، ص 340.

6ـ همان.

7ـ همان، ص 434.

8ـ به نقل از دایره المعارف القرن العشرین، 1923.

9ـ تفسیر اثنی عشری، ج 10، ص 490.

10ـ ضیاءپور، پوشاک باستانی ایرانیان، ص 51.

11ـ همان، ص54.

12ـ همان، ص 56.

13ـ جلیل ضیاء پور، پوشاک زنان ایرانی، ص 194.

14ـ همان، ص 197.

15ـ همان، ص 114.

16ـ علی سامی، تمدن ساسانی، ج1، ص 186.

17ـ السیرة الحلبیه، ج 2، ص 234.

18ـ سفر پیدایش، باب 24، آیه 64 و65.

19ـ ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج 4، ص 461.

20ـ باب11، آیه 3تا14.

21ـ باب دوم، آیه 9تا 11.

برچسب‌ها: تاریخچه حجاب, یهود, مسیح, مسلمان, روم و یونان الا بذکر الله تطمئن القلوب...